Een extra weekje Nieuw Zeeland dan maar..

13 februari 2019 - Christchurch Airport, Nieuw-Zeeland

Een onverwacht extra weekje Nieuw Zeeland dus. Twee dingen die ik er zeker in wil doen zijn leren surfen en Dunedin bezoeken aangezien deze stad uit de vorige planning gevallen was. Ik bekijk waar en wanneer ik alles best kan doen, ook met vervoer enzo aangezien ik niet meer het comfort en de flexibiliteit van de camper heb.. Ik besluit nog 2 extra nachten in Christchurch centrum door te brengen, dan de bus te nemen naar Dunedin om daar 3 nachten te blijven om dan terug te keren naar de Luchthaven, waar ik (hopelijk) een laatste nacht in Jucy Snooze doorbreng en naar Vietnam trek (fingers crossed).

De eerste dag in Christchurch ga ik wat rondwandelen in de minder ‘bekende’ delen en rij ik rond op een elektrische scooter/step. Ik zie weer wat extra delen van de stad die ik anders niet gezien had, ga langs op een foodtruckmarket, doe een terrasje aan het water en de dag is opeens snel voorbij. ‘Hostellife’ is wel echt verschillend van het kampeerleven, beide heeft zijn charme al heb ik toch een lichte voorkeur voor de camper.

1426DEC0-F98F-4025-AACE-221F138717E0171FA285-E121-4F1D-B493-E79E93546D658FF58E8B-5743-40BE-999F-6A90F31D926DEEEB4BD9-A94C-40F8-A34F-BAFB13434AB4C0D33F28-14AE-450B-9054-747467F5F7E82E509D31-9CD8-4C15-AE08-A0C6903085D3B5D28B2D-B4A2-402D-94D2-01B19CB5EEDCA6C22C11-14A4-4F3C-9720-E3459C9F7C871AD1B145-5D4D-4860-82BE-09FD7B3DDC7D

De volgende dag heb ik mij ingeschreven voor een surfles; deze is om 1 PM maar ik neem ‘s ochtends al de bus naar Sumner Beach, ik breng daar de voormiddag door, de andere surfers observerend en in de namiddag ben ik helemaal klaar voor de les. We zijn met 10 hebben 2 lesgevers.. De echte typische bruingebrande surfboys met lang blond haar, meer cliché kan het niet zijn. Het zijn wel echt heel toffe mannen en goeie instructeurs vind ik, totaal objectief en niet beïnvloed door hun looks. Na een half uurtje theorie en grondoefeningen gaan we het water in. Geloof het of niet maar de eerste golf die ik probeer te nemen lukt het mij meteen op mijn plank te gaan staan! De volgende keren gaat het iets minder vlot en geraak ik precies niet op snelheid. Blonde surfdude nummer 1, Bradley komt me uitleggen hoe het komt. Blijkbaar is mijn ‘rechtsta-techniek’ exceptioneel voor een ‘beginneling’ en heb ik echt sterke been-, core- en schouderkracht maar is mijn grootste uitdaging het uitzoeken van de juiste golf. Enerzijds wel een geruststelling maar anderzijds ook lastig aangezien je niet echt kan uitleggen wat een goede golf is ‘You just have to feel it’. Na een tijdje gaat het beter en beter en ik sta regelmatig echt op mijn plank rechtop te surfen. Na de 2u les kunnen we nog 2u vrij oefenen. Ik doe het geen volledige 2u want ik voel dat de spieren rond mijn schouder toch vermoeid geraken en wil niks forceren. Een heel leuke eerste kennismaking met surfen, wel redelijk stijf de volgende dag, maar als het weer goed is ga ik in Dunedin zeker voor een paar uur surfmateriaal huren!

44386D35-8569-4FB8-BA4C-F83927A08364B4344C8D-D36C-4DD1-8B2F-AB2DDD4E8F1FCC5BDAEF-C537-4178-8F97-659B5770EE479052BFB4-E84B-4575-BA39-8F7B2898F970

In Dunedin schrijf ik me op de eerste dag in voor een tour. De belangrijkste reden om naar Dunedin te komen is toch wel het ‘Wildlife’ op Otago Peninsula en zonder auto is de enige manier om dit te gaan spotten je inschrijven voor een tour. Mooi meegenomen op deze tour is dat je in de voormiddag de hoogtepunten van de stad ook ziet: de steilste straat ter wereld, de oudste en beste universiteit van het land en het treinstation. Nadien rijden we door naar het Larnach Castle, voor mensen van Nieuw Zeeland heel speciaal aangezien ze hier geen  geschiedenis en cultuur hebben en nog maar een paar 100 jaar oud zijn, voor de gemiddelde Europeaan iets minder indrukwekkend. Ik moet eerlijk zeggen dat het een beetje lijkt op het (oud) gemeentehuis van Zoersel maar blijft wel mooi, vooral de tuinen errond en het uitzicht dat je van daar hebt. We hebben een gids en er is 1 ander koppel uit Zwitserland. Normaal zijn er gemiddeld 20 mensen op deze tour, vandaag zijn we met 3. Dit zorgt ervoor dat we enkele extra stops kunnen maken om te genieten van het uitzicht van de Peninsular. De gids studeert zelf aan de universiteit van Dunedin, een master Wildlife dus zowel over de stad als de dieren en de natuur kan hij veel vertellen en weet hij op al onze vragen een antwoord, het ideale profiel dus.. Na de cultuur in de voormiddag, staat in de namiddag ‘Wildlife’ op het programma. We gaan langs verschillende strandjes en spotten zeeleeuwen, zeehonden en pinguïns. Ook gaan we langs op het pinguïn reservaat waar we ook uitleg krijgen over wat er daar exact gebeurt om de geeloog-pinguïnpopulatie op peil te houden (want toch met uitsterven bedreigd). Een laatste stop op het uiterste einde van het schiereiland om Albatrossen in het wild te spotten. Zeer geslaagde tour! S Avonds spreek ik nog af met Elena en Sophia die intussen ook hier zijn om gezellig iets samen te eten en te drinken.

31C62D2D-4C4F-41E2-A3D3-2982C6B9B748077AC4F3-5FB5-43F5-B2A8-554F9345CD5EE06229A0-E7CA-4805-AB09-292B8DE56603C01FCA21-1864-4586-8963-1C36E678C8392F14CC1C-89DC-40F0-BF47-9BF749B8D5C0EFDF2450-995C-4AD6-A027-1C844D0A805B795A9626-B61D-40B6-A7A4-D3DEB931D0FC49A0ACD0-890E-463B-8934-C72005BD204E2825D7B5-BFC1-4F65-B601-4DDFBDBBF1E58526C904-BB52-4742-82B7-702B69DC5FA3EBEF0F0A-2DC3-45AD-B3E1-222DF58F520D2ECE517C-5C08-4901-B404-0D3D302EB4C7DD97FA79-C273-425D-BCA8-F1325CD54C5CD620D391-1758-47FA-963B-86F335D8FAB6BECDF03F-85DD-4382-A33F-E2D468466D59A160DDEC-C8B1-4D5C-955D-35F905412714AC6D5AA6-1C40-476C-97DC-20897CDB1B8531377C91-EF4B-46AA-A13D-1859EB4A91564385F40D-770F-4453-BA7E-5468DBC80510626E87E9-F279-49E6-80EE-6FB6DFDDB6676E6DD243-FDB5-48EC-9247-0DECD0B147073BB3F0F8-7460-471E-894A-434723A749CB864A95BE-4CF0-461F-9A02-799607F22B9DDF9F085B-BFDC-45C2-8CD6-0DF9AC31C58E

Op mijn laatste dag in Dunedin neem ik ‘s morgens de bus naar St Clairs Beach en huur 2u surfmateriaal. Alle surflessen zijn afgelast omdat de zee heel wild en ‘rough’ is maar aangezien ik er wel een ‘strong girl’ uitzie denken ze wel dat het zal lukken voor mij. Het eerste kwartier was het echt aanpassen aan de heel wilde golven maar nadien ging het echt goed. Na deze sessie wat extra spierpijn, maar ik heb de surfmicrobe helemaal te pakken. In de namiddag doe ik mijn was en maak ik alles klaar voor Vietnam (een soort van déjà-vu gevoel toch wel) en nadien wandel ik nog wat door de stad met mijn Duitse vrienden. Op tijd in bed, de volgende dag vroeg de bus op richting Christchurch Airport.

1C47B9AE-D140-45F7-BE69-169407195A8ECDD515E6-D477-40BF-A37D-8A244B421B54D6FA6E22-4F8C-4F84-A4F5-6385D2713E961FBD2106-7861-4B33-AD50-3FDA2C49F1D1AED92999-B22A-4D6F-A7DD-B512D989986D54BD85B3-209D-47B9-9BB8-D6B80CCAC046E91D6424-FEE5-4BD6-BD52-BFFF90989978

Intussen heb ik veel contact gehad met alle ambassades hier en in Australië, de politie in België en deze hebben allemaal schriftelijk bevestigd dat ze mij niet meer als ‘geseind’ terugvinden, maar of dat genoeg is ga ik pas weten als ik incheck. Ik ga vandaar wel al eens proberen in de namiddag naar de check-in balie te gaan om te kijken of ze het al kunnen nakijken.

Aangekomen aan de balie vind ik dezelfde vrouw terug als de vorige keer, vandaag heeft ze in tegenstelling tot vorige keer, gelukkig voor mij, de late shift. Ze herkent me en snapt dat ik het wil checken. Jammer genoeg nog steeds niet geldig. Ik laat haar alle documenten zien die ik verzameld heb bij de ambassades en politie en ze begrijpt dat ik alles heb gedaan dus belt wat rond met haar contacten in Australië. Het blijkt dat ik volgens hen nog steeds in de Interpol databank sta en dus niet mag vliegen. Ze probeert hen uit te leggen wat ik haar heb uitgelegd en vertelt over de documenten maar ze (ik kan het door de telefoon horen) wordt bot afgesnauwd.

Een uur later besluiten we dat het dus waarschijnlijk niet voor nu zal zijn, weer een hele teleurstelling wel.. Ik ga ervoor de komende uren toch alles op alles te zetten mij toch nog uit die database te krijgen en begin rond te sturen/mailen/bellen o.a. naar mijn Belgische contacten bij de politie. Als dat niet lukt zit er niks anders op dan een ander paspoort aan te vragen hier, dit wil ook zeggen: weer nieuwe vluchten boeken, visum Vietnam vervalt aangezien gekoppeld aan huidig paspoort, terug alles (binnenlandse vluchten, activiteiten, tours) cancellen wat ik geboekt heb in Vietnam en een nieuw plan maken (afhankelijk van hoe lang dit paspoort aanmaken duurt).

Ik blijf de hele nacht wakker en in contact met (dankjewel allemaal!) mijn behulpzame contacten in Belgie die er alles aan doen, alle moeite en tijd erin steken en iedereen proberen te contacteren (rechtstreekse telefoontjes naar Interpol etc.) om mij te helpen.

Om 3u sta ik met een bang hartje en zonder teveel verwachtingen aan de incheckbalie en wat ik niet had durven hopen lukt. De vrouw in kwestie die mij helpt en die nog van niets wist vindt het heel erg grappig dat ik zo blij ben als ik mijn boarding passes krijg. Ik leg haar uit dat het een hele lijdensweg is geweest en ik de moed bijna verloren had. Met een brede glimlach stap ik door de luchthaven en ik zie de mensen denken ‘het is begot midden van de nacht, wat loopt gij hier zo goed gezind rond’ maar ik heb er zo mijn redenen voor... Saigon, here I come!

C180BB3B-7214-409B-AC73-F08033800E88

Foto’s

5 Reacties

  1. Liliane Franken:
    13 februari 2019
    Oef!
  2. Guy Guldentops:
    13 februari 2019
    even at night, always look at the bright side of live :) top-belevenis !
  3. T.Lieve en N.Nest:
    14 februari 2019
    Niet gemakkelijk. Nu alles goed.
    Nog een toffe reis.
  4. Dirk Van den Broeck:
    16 februari 2019
    Prima, geniet ervan !
  5. Dirk Van den Broeck:
    17 februari 2019
    Wat type vliegtuig is dit ? 70 rijen ?