Luang Prabang

Laos..

Alle mensen waar ik onderweg mee sprak waren laaiend enthousiast over dit land en vooral Luang Prabang. Ik zou het geweldig vinden daar zeiden ze, en of!

Ik heb een verblijfplaats geboekt net buiten het centrum maar door het gebruik van de bamboobridge ben je op 10 minuten wandelen in het midden van het centrum.

Le Vang Bua Villa is ideaal: een oase van rust, prachtig zwembad, heerlijk restaurant..

Als ik aankom geniet ik een beetje van de zon en warmte en trek ik nadien richting het centrum. Ik moet ze allemaal gelijk geven, wat een gezellige stad of eerder groot dorp. Niet te vergelijken met Hanoi, Saigon of Siem Riep. Ik vind het geweldig om hier gewoon wat rond te wandelen en over de night market (die reeds om 17u start dus laten we het evening market noemen) te lopen. Ik neem me voor om louter Laotiaans voedsel te eten en die keuze stelt niet teleur. Het aanbod is immens, zowel restaurants als streetfood, alles heerlijk en alweer spotgoedkoop.

De volgende dag huur ik een ‘motorbike’ om naar de Kuang Si Falls te rijden. Op deze manier probeer ik de toeristenbussen en tours voor te zijn en dat lukt aardig. Ook zou het zonde zijn in ZuidOost Azië geweest te zijn zonder zelf op een motorbike gereden te hebben. Het is een dik uur rijden, niet de makkelijkste route maar heel mooi en pittoresk zoals het heet. Jammer genoeg heb ik hier niet echt fotos van aangezien de omstandigheden het niet toelieten om met een selfiestick rond te rijden, maar de route, omgeving en ervaring zitten in mijn hoofd opgeslagen.

Aangekomen bij te watervallen merk ik dat ik net op tijd ben. Er zijn al een paar toeristenbussen maar valt nog goed mee. Eerst passeer ik een berenreservaat ‘Free The Bears’ om vervolgens bij de watervallen te komen. Prachtig azuurblauw water en bij elke paar meter dat je omhoog klimt worden ze mooier en indrukwekkender. Je kan er ook in zwemmen en dat heb ik dan ook gedaan (lees eerder als plons erin en eruit). Na een uur voel ik wel dat het drukker begint te worden en de bussen toeristen toegekomen zijn, ook in het water zelf komt er meer en meer volk.

Ik ben blij dat ik de watervallen in een zekere rust heb kunnen zien en ook enkele foto’s heb kunnen nemen zonder 10-tallen andere onbekende mensen die een Instagram fotoshoot aan het houden zijn. Ik beslis dat het zo wel ok is en zet mijn route naar Luang Prabang terug in. Bijkomend voordeel om als 1 van de eersten terug te vertrekken is het (of eerder gebrek aan) verkeer op de weg terug.

Ik ben opgelucht want kom zonder kleerscheuren, accidenten, diefstal of in scène gezette diefstal of accidenten veilig terug aan (ik had heel veel horrorverhalen gelezen dus was extra voorzichtig voor al deze zaken, maar je weet natuurlijk nooit).

Even bekomen in het zwembad, wat praten met de andere hotelgasten waarvan de gemiddelde leeftijd net iets hoger is dan de mijne maar heel leuke gesprekken en daarna terug het dorp in dat mijn hart reeds gewonnen heeft. Beetje rondwandelen op de markt, verlichtte tempels aanschouwen, fruitshake drinken, kokospannenkoekjes eten en nog een afsluitende massage... heerlijk!

De volgende ochtend staat de aalmoezenceremonie van de monniken op het programma.

Op internet kan je het volgende lezen:

De aalmoes ceremonie in Luang Prabang is een bezienswaardigheid die je niet mag missen. ’S Morgens bij zonsopgang, rond 5.30 uur, verlaten de monniken hun tempels en wandelen ze blootsvoets in hun oranje gewaden door de straten van Luang Prabang. Om hun schouders hangen bedelkommen waarin ze voedsel verzamelen. Boeddhisten langs de straat geven handjes rijst aan de monniken, als respectvolle geste en spirituele traditie. De monniken nemen het voedsel aan om hun Boeddhistische belofte te demonstreren; het leven in armoede en vernedering.

Deze mooie, meditatieve ceremonie vindt elke ochtend overal in Laos plaats, maar Luang Prabang is een prachtige plek om dit bij te wonen vanwege de vele tempels in de stad en de romantische, pittoreske straten.

Dit ziet er ongeveer zo uit:

Wat je nog leest:

Misdragingen van toeristen:

De keerzijde; de aalmoes ceremonie trekt tegenwoordig enorm veel toeristen, die niet altijd even respectvol met de situatie omgaan. Langs de kant van de straten Th Sakkarin (in het verlengde van de Night Market) en Th Kamal staan krukjes opgesteld zodat toeristen ook kunnen deelnemen aan het uitreiken van voedsel. Lokale mensen verkopen hen mandjes goedkope rijst en snacks om weg te geven. De meeste toeristen kennen de regels en gebruiken die gepaard gaan met het overhandigen van rijst echter niet of zitten er vooral om op de foto te gaan. Sommige omstanders drukken hun camera bijna in de gezichten van de monniken om foto’s te nemen van het tafereel…

De aalmoes ceremonie blijft een bijzondere traditie die de meeste bezoekers graag willen zien. Maar zorg dat je de monniken respecteert en hou je aan de ongeschreven regels die bij de ceremonie horen. Het is pijnlijk om te zien van hoe dichtbij bezoekers foto’s namen, hoe meisjes in hotpants zich tussen de monniken mixten, hoe de monniken werden opgehouden omdat toeristen die rijst uitdeelden eerst met hen op de foto wilden en ga zo nog maar even door.

Dit ziet er dan ongeveer zo uit:

Ik wil zeker niet zo’n toerist zijn en verzamel de nodige informatie. Ik hoor dat in mijn straat dit ook gebeurt en enkel door locals. Minder groots, maar wel zoals het echt is en zou moeten zijn. Om 5.30 wandel ik wat rond in de straat en zie de mensen van de buurt zich klaarmaken. Ze zetten krukjes buiten en zetten hun manden met voedsel klaar. Zoals het hoort positioneer ik mij dan aan de overkant van de straat, heel stil en onopvallend. Ik aanschouw het gebeuren (er wordt ook gezongen, dat is nieuw voor mij) in stilte en het is best aangrijpend op deze manier, ik neem geen foto’s van het moment dat hun mand gevuld wordt maar kijk vanop achtergrond toe en pas als ze doorwandelen leg ik (zonder flits) het op de gevoelige plaat vast. Ik ben ook de enige ‘toerist’ op straat hier dus voelt wel speciaal.

Als laatste op mijn to-do lijstje in Luang Prabang staat een yoga-sessie. Ik kies om de ochtendsessie om 7u mee te doen. Wederom een prachtige locatie aan de rand van de rivier en ook een leuke les. Ik voel wel dat mijn laatste yoga les al een tijdje geleden is en besluit terug systematisch minstens 1x per week een sessie te doen als ik terug in België ben. 

Dit is mijn laatste dag in Luang Prabang dus geniet nog met volle teugen van het dagelijks leven in de tot nu toe favoriete stad van mijn Aziëreis. Morgen op de bus richting Vang Vieng.